quarta-feira, 18 de dezembro de 2013

Nos piramos pirómanos!

18 de desembre de 2013.
Bus. Porto Alegre - São Paulo. 
L’emoció de ser el primer dia i de tenir per davant 80 dies es nota. Es nota perquè ningú puja en un bus de 21 hores amb tal somriure i tantes ganes de viatjar.
La Caroline i jo ens coneixíem, no tant com ens coneixem ara. Ni cada una a si mateixa, ni l’una a l’altra. Així que, entre pensar en el viatge, confessar-nos secrets i escoltar la música del meu mp3 amb sortida per dos auriculars passen les hores. A cada poblet que creuem tenim la sensació de no haver sortit de Porto Alegre. Parem ens àrees de servei per dinar, sopar i anar al lavabo de matinada, no tindria gaire importància si no fos perquè totes estaven excessivament decorades per Nadal i feia una calor increïble. 

- Nos piramos!
- Esos no son los que hacen fuego?
- Eso son pirómanos. Pero no se piran.
- Pues nos piramos pirómanos!


¡Nos piramos pirómanos! 

18 de Diciembre de 2013.Bus. Porto Alegre - São Paulo.

La emoción de ser el primer día y de tener por delante 80 días se nota. Se nota porque nadie sube en un bus de 21 horas con semejante sonrisa y tantas ganas de viajar.

Caroline y yo nos conocíamos, no tanto como nos conocemos ahora. Ni cada una a si misma, ni una a la otra. Así que, entre pensar en el viaje, confesarnos secretos y escuchar la música de mi mp3 con salida para dos auriculares, pasan las horas. A cada pueblo que cruzamos tenemos la sensación de no haber salido de Porto Alegre. Paramos en áreas de servicio para comer, cenar e ir al lavabo, no tendría ninguna importancia si no fuera porque estaban excesivamente decoradas para Navidad y hacía un calor increíble.

- Nos piramos!
- Esos no son los que hacen fuego?
- Eso son pirómanos. Pero no se piran.
- Pues nos piramos pirómanos!


Nenhum comentário:

Postar um comentário

I tu què? Llegeixes i no em dius res? ;)