terça-feira, 31 de dezembro de 2013

Adéu 2013.



31 de desembre de 2013.
Praia de Bombinhas. Florianópolis.

El dia comença una mica fotut, un dels meus somnis per aquest any era poder començar l’any en un bany al mar, com és tradició a brasil. Saber que no podré fer-ho em fa enrabiar moltíssim, però tampoc puc queixar-me: estic banyant-me un 31 de desembre. Ja és prou.
Encara que em fa ràbia no complir la tradició, em centro en pensar que tinc molts anys per davant i que si jo ho vull: aquest no serà l’únic cap d'any que passi a Brasil.

Ma mare però, segueix capficada en seguir les tradicions de sempre. I jo, que no li trobo cap gràcia al raïm i me’l menjo per quedar bé cada any, aprofito i convenço a la Sandra: menjarem 12 trossets de pão de queijo. I necessitarem molta caipirinha per fer-ho.
Veiem les campanades en horari espanyol estirats al llit, ens vestim de blanc i baixem al sopar gratuït de l’hotel, que per ser gratuït és boníssim. 

Baixem al passeig a veure quatre cantants desconeguts i una boja que fa un compte enrere. Tenim moments de confussió, una dona que obre el cava abans d’hora i per fi intentem menjar 12 coses en 10 segons per acabar tirant-nos raïm i pa de formatge per sobre. Caipirinha en mà veiem els mil focs artificials i ballem samba descalços a l’asfalt. 

L’any no comença gens malament.





El día empieza un poco mal, uno de mis sueños para este año era poder comenzarlo con un baño en el mar, como es tradición en Brasil. Saber que no lo podré hacerlo me fastidia muchísimo, pero tampoco me puedo quejar: estoy bañándome un 31 de diciembre. Ya está bien.

Aunque me de rabia no cumplir la tradición, me centro en pensar que tengo muchos años por delante y que si yo quiero éste no será el único comienzo de año que pase en Brasil.

Al contrario, mi madre sigue obcecada en seguir las tradiciones de siempre. Y yo, que no le encuentro ninguna gracia a lo de las uvas y me las como para quedar bien cada año, aprovecho y convenzo a Sandra: comeremos 12 trocitos de pão de queijo. Y necesitaremos mucha caipirinha para hacerlo.

Vemos las campanadas en horario español estirados en la cama, nos vestimos de blanco y bajamos a la cena gratuita del hotel, que para ser gratuita está buenísima.

Bajamos al paseo a ver cuatro cantantes desconocidos y una loca que hace una cuenta atrás. Tenemos momentos de confusión, una señora que abre el cava antes de hora y por fin intentamos comer 12 cosas en 10 segundos para acabar tirándonos uvas y pan de queso por encima. Caipirinha en mano vemos los mil fuegos artificiales y bailamos samba descalzos en el asfalto.

El año no comienza nada mal.

 



segunda-feira, 30 de dezembro de 2013

Guarda do Embaú



30 de desembre de 2013.

Guarda do Embaú, Santa Catarina.

Florianópolis té moltes platjes, però ja que tenim cotxe preferim investigar les del continent. Tinc grans referències d’aquesta: de guarda és d’on va sortir l’Emba, el primer animal protagonista d’aquest blog.
El matí ha començat ennuvolat, però el dia ens somriu i acaba fent un sol i una calor dignes de Brasil.

A la tarda provem amb Praia do Ferrugem, però una altra invasió argentina acompanyada d’un diluvi ens fa córrer cap al cotxe per acabar sopant pizza.


































Florianópolis tiene muchas playas, pero ya que tenemos coche preferimos investigar las del continente. Tengo grandes referencias: de Guarda es de donde salió Emba, el primer animal protagonista de este blog.

La mañana ha comenzado encapotada, pero el día nos sonríe y acaba haciendo un sol y una calor dignas de Brasil.

Por la tarde probamos con Praia do Ferrugem, pero otra invasión argentina acompañada de un diluvio nos hace correr hacia el coche para acabar cenando pizza.