No, no és fàcil. No és
fàcil tornar a casa després d’un any fora.
No és fàcil no pensar-hi,
no passar-se la tarda mirant fotos, tornar a viure amb els pares, tornar a
viure la rutina que tenies abans de marxar. O fins i tot, si et tornes molt
boja i decideixes canviar la teva vida, que no s’assembli en res al que tenies
abans de marxar, tampoc, tampoc ho tindràs fàcil.
Conèixer gent nova, no
parar de re-visitar la teva ciutat, comprar-se una bicicleta, aprendre un nou idioma,
planificar nous reptes i nous viatges, adonar-te de com has trobat a faltar
certes persones i saber que no els vols perdre mai.
No és fàcil, i per fer-ho
cal no pensar massa en l’any que acabes de viure, pensar que el que fas ara et
fa tant o més feliç, que la vida segueix 
i que aquell any que vaig viure a Brasil no va ser més que el principi d’una
nova manera de viure, i no un capítol amb principi i final.
No, això no ha acabat. 
He necessitat un temps de
descans, moltes tardes disposada a escriure i passant 3 hores mirant vídeos i
fotografies, moltes vegades explicant històries i pensant "això ho he d’escriure,
no es pot quedar aquí al meu cap".
He tornat. Ara sí.
I si se m’acaben les
aventures brasileres per explicar, no patiu, que aleshores n’hauré de viure de
noves.
No, no es fácil. No es fácil volver a casa después de un año.
No es fácil dejar de pensar en ello, no pasar la tarde mirando fotos,
volver a vivir con tus padres, volver a la rutina que tenías antes de irte. O
incluso, si te conviertes en una loca y decides cambiar tu vida, que no se
parezca para nada en como vivías antes de irte, tampoco lo tendrás fácil.
Conocer gente nueva, re- visitar tu ciudad, comprar una bicicleta, aprender
un idioma nuevo, planificar nuevos retos y nuevos viajes, y darte cuenta de
cómo echabas de menos ciertas personas que ahora sabes que no quieres a perder nunca.
No es fácil y para ello no debes pensar demasiado en el año en que viviste
fuera, debes creer que lo que haces ahora te hace tanto o más feliz, que la
vida continúa y ese año que viví en Brasil no era más que el comienzo de una
nueva forma de vida y no un capítulo con su principio y su final.
No, esto no ha terminado.
He necesitado tiempo libre, muchas tardes dispuestas a escribir en las que
he terminado mirando videos y fotografías, a menudo contando historias y
pensando "esto tengo que escribir, no puede quedarse en mi cabeza".
He regresado. Sí. 
Y cuando se terminen las aventuras 
brasileñas,  no os preocupéis,
tendré que buscarme nuevas.
Não, não é fácil. Não é fácil voltar pra casa depois
de um ano fora.  
Não é fácil deixar de pensar nisso, não passar a tarde
inteira olhando fotos, volta pra casa com os pais, voltar pra essa rotina que
você tinha antes de ir embora. Ou, inclusive si você vira louca e decide mudar
a sua vida para ser bem diferente de como você vivia antes, também não vai ser
fácil.
Conhecer pessoas novas, re-visitar a sua cidade,
comprar uma bicicleta, aprender uma nova língua, imaginar novos retos e novas
viagens, e perceber quanto você tinha saudades de pessoas que agora você sabe
que não quer perder nunca. 
Não é fácil e para isso você precisa não pensar muito
no ano que você viveu fora, precisa acreditar que o que você está fazendo agora
faz você tanto o mais feliz, que a vida continua e que esse ano que eu morei no
Brasil era o começo de um novo jeito de viver e não um  capítulo que começou e acabou. 
Não, isto não terminou.
Precisei muito tempo livre, muitas tardes com vontades
de escrever nas que fiquei só olhando fotos e assistindo vídeos das viagens, ou
momentos nos que contava histórias pros amigos e pensava "isto eu preciso
escrever, não pode ficar só na minha cabeça".
Voltei. Sim.
E agora vou tentar escrever em português, e até
traduzir as antigas postagens. E quando as minhas aventuras no Brasil terminem,
nem se preocupam, eu procuro mais pra viver e contar.

https://www.youtube.com/watch?v=k6sQOE_X9yI´
ResponderExcluir