Porto Alegre - Salvador
Havíem buidat la motxilla
d’abrics  i botes de muntanya i l’havíem
omplert de vestidets i bikinis. Començava l’aventura brasilera.
Agafem un avió que
sobrevola Ilha Grande, quan acabem de saber que els nostres amics catalans de
Porto Alegre hi són ara mateix, en la seva ruta baixant la costa brasilera.
Fent escala a l’aeroport
de Rio, ens hem de trobar el Paco que reacciona així després de no saber gairebé
res de nosaltres durant més d’un mes i mig.
Tots tres junts agafem el
vol que ens durà a la primera capital de Brasil, Salvador. 
Quan arribem és de nit,
busquem un lloc on dormir i mentre prenem alguna cosa a la terrassa, comença a
ploure com si s’acabés el món. Lluny de preocupar-nos per si podrem anar a la
platja aquests dies, ens quedem mirant la tempesta al·lucinats per la rapidesa en
que canvia el temps en aquest país. I bona nit, que estem molt cansats.
Habíamos
vaciado la mochila de abrigos y botas de montaña y las habíamos llenado de
vestiditos y bikinis. Empezaba la aventura brasileña.
Cogiamos
un avión que sobrevolaba Ilha Grande, cuando terminábamos de saber que nuestros
amigos catalanes de Porto Alegre estaban justo entonces allí, en su ruta
bajando toda la costa de Brasil.
Haciendo
escala en el aeropuerto de Rio teníamos que encontrarnos con Paco, que
reaccionó así después de no saber casi nada de nosotras durante más de un mes y
medio.
Los
tres cogemos el avión que nos llevará a la primera capital de Brasil, Salvador.
Cuando
llegamos es de noche, buscamos un lugar donde dormir y mientras tomamos algo en
la terraza, empieza a llover como si se acabara el mundo. Lejos de preocuparnos
por si podríamos ir a la playa esos días, nos quedamos mirando la tormenta alucinados
por la rapidez con la que cambia el tiempo en este país. Y buenas noches, que
estamos muy cansados.
Tínhamos tirado da mala os abrigos e as botas da montanha e botado no
seu lugar vestidos e biquínis. Começava nossa aventura brasileira.
Pegamos um avião que sobrevoava Ilha Grande, quando sabíamos que os
nossos amigos catalães  de Porto Alegre
estavam lá, na seu roteiro descendo a costa do Brasil.
Fazendo escala no aeroporto do Rio, tínhamos que encontrar o Paco, que
reagiu deste jeito depois de não saber nada sobre nós duas após mais de um mês e
meio.
Os três pegamos o avião que vai nos levar até a primeira capital do
Brasil, Salvador.
Quando chegamos lá, já é noite. Procuramos um lugar onde dormir e
enquanto tomamos alguma coisa começa a chover como se o mundo fosse acabar.
Longe de nos preocupar por se vamos poder ir pra praia nesses dias, ficamos
assistindo a tempestade  e admiramos como
o tempo rápido neste país. E boa noite, que a gente está muito cansada.


De verdad, nunca olvidaré ese viaje, pero que tu blog me refresque la memoria es maravilloso. Gracias
ResponderExcluir